Cześć,
Mam 28 lat. Ogólnie ze względu na zawód prowadzę dość wyniszczający tryb życia - praca na słońcu po 10-12 godzin dziennie, często nieregularne posiłki, mało minerałów i niewspółmiernie dużo stresu. Staram się to naprawiać od pewnego czasu, nie mniej pojawiły się około 2 miesiące temu dość niepokojące jak dla mnie obawy.
Otóż bardzo zaczęło boleć mnie prawe oko (po intensywnym używaniu soczewek). Nawet bez poruszania nim ból momentami paraliżował mnie, zupełnie jakby ktoś próbował mi zgnieść gałkę od środka. Oczy zrobiły się bardzo przekrwione, zauważyłem też , że powiększyła się ilość pływających mroczków (na jasnym tle widzę przepływające pajączki, nitki, kropki, płyną one adekwatnie do kierunku ruchu oka). Ponadto od pewnego czasu (dłużej niż opisany ból) mam dziwną przypadłość, że czasami (np. po przebudzeniu ale też i w ciągu dnia) jednym okiem (lewym) widzę kolory jakby nieco bardziej nasycone, innym bledsze. Występuje to może przez kilka/kilkadziesiąt minut w ciągu dnia, czasem dłużej i dostrzegam to gdy na przemian szybko zamykam jedno, a otwieram drugie oko. Ostrość wzroku bez zmian.
Udałem się do okulisty, który zbadał dno i nic tam nie znalazł, stwierdzi jedynie stan zapalny, dostałem antybiotyk na sterydach i po 2-3 dniach zakrapiania jak ręką odjął. Niestety po około 2 tygodniach, zacząłem odczuwać z kolei dyskomfort w lewym oku...
W zasadzie nie nazwałbym tego bólem, no może takim lekkim, coś jakby rozsadzanie oka od środka, od tyłu, ale bez porównania mniej intensywny niż w prawym oku. Byłem u drugiego okulisty, który nic złego nie zauważył. Dostałem krople nawilżające i tyle. Od tamtego czasu (było to jakieś pół m-ca temu) w zasadzie ból ustąpił, czasem tylko pojawia się epizodycznie lekkie "rozsadzanie" oka (kilka minut na dzień/dwa). Zauważyłem, że ma to miejsce w sytuacjach stresowych.
Wczoraj robiłem pole widzenia - wyniki prawidłowe.
Ponadto przez około tydzień dość intesywnie swędziała mnie skóra całego ciała- punktowo, dało się wytrzymać, ale bez żadnych wysypek, zaczerwień. Nie zmieniałem proszku ani płynu do kąpieli. Brałem wapno, ale nie pomogło. Kupiłem alertec i po 3 dniach brania jakby przestało, nie mniej skóra głowy dalej swędzi.
Kolejna rzecz to wrażenie lekkiego drętwienia dużych palców u stóp i odczuwanie sztywności mięśni lewej łydki. Tutaj biorę magnez od 3 dni, to napięcie jakby ustępuje, nie mniej czuje podczas wysiłku jakby obecność "czegoś obcego" w łydce, takie dziwnie napięcie fragmentu łydki.
Zastanawiam się, czy mogą to być objawy...
Jeżeli to SM to stracę pracę która jednocześnie jest moją pasją i której podporządkowałem całe dotychczasowe życie. Będę mógł pogrzebać swoje marzenia, które mam od dziecka, a które staram się realizować. Od dłuższego czasu czytam o tej chorobie i zaczynam doceniać to, co do tej pory miałem na codzień, a na co człowiek normalnie nie zwraca uwagi bo uważa, że to normalne i mu się należy.
Nie wiem czy jestem chory, nie mniej, chciałbym wszystkim z SM przekazać wyrazy ogromnego szacunku, że przeciwstawiacie się temu schorzeniu. Wiele ostatnimi dniami się o nim dowiedziałem i przyznam, że zapewne jak większość ludzi, nie miałem pojęcia co tak naprawdę oznacza ta choroba. Jestem z Wami całym serduchem i nawet, jeśli okaże się, że nic złego mi nie jest, obiecuję, na tyle ile będzie mnie stać, włączyć się w pomoc cierpiącym na SM.
Trzymajcie się.
Mam 28 lat. Ogólnie ze względu na zawód prowadzę dość wyniszczający tryb życia - praca na słońcu po 10-12 godzin dziennie, często nieregularne posiłki, mało minerałów i niewspółmiernie dużo stresu. Staram się to naprawiać od pewnego czasu, nie mniej pojawiły się około 2 miesiące temu dość niepokojące jak dla mnie obawy.
Otóż bardzo zaczęło boleć mnie prawe oko (po intensywnym używaniu soczewek). Nawet bez poruszania nim ból momentami paraliżował mnie, zupełnie jakby ktoś próbował mi zgnieść gałkę od środka. Oczy zrobiły się bardzo przekrwione, zauważyłem też , że powiększyła się ilość pływających mroczków (na jasnym tle widzę przepływające pajączki, nitki, kropki, płyną one adekwatnie do kierunku ruchu oka). Ponadto od pewnego czasu (dłużej niż opisany ból) mam dziwną przypadłość, że czasami (np. po przebudzeniu ale też i w ciągu dnia) jednym okiem (lewym) widzę kolory jakby nieco bardziej nasycone, innym bledsze. Występuje to może przez kilka/kilkadziesiąt minut w ciągu dnia, czasem dłużej i dostrzegam to gdy na przemian szybko zamykam jedno, a otwieram drugie oko. Ostrość wzroku bez zmian.
Udałem się do okulisty, który zbadał dno i nic tam nie znalazł, stwierdzi jedynie stan zapalny, dostałem antybiotyk na sterydach i po 2-3 dniach zakrapiania jak ręką odjął. Niestety po około 2 tygodniach, zacząłem odczuwać z kolei dyskomfort w lewym oku...
W zasadzie nie nazwałbym tego bólem, no może takim lekkim, coś jakby rozsadzanie oka od środka, od tyłu, ale bez porównania mniej intensywny niż w prawym oku. Byłem u drugiego okulisty, który nic złego nie zauważył. Dostałem krople nawilżające i tyle. Od tamtego czasu (było to jakieś pół m-ca temu) w zasadzie ból ustąpił, czasem tylko pojawia się epizodycznie lekkie "rozsadzanie" oka (kilka minut na dzień/dwa). Zauważyłem, że ma to miejsce w sytuacjach stresowych. Wczoraj robiłem pole widzenia - wyniki prawidłowe.
Ponadto przez około tydzień dość intesywnie swędziała mnie skóra całego ciała- punktowo, dało się wytrzymać, ale bez żadnych wysypek, zaczerwień. Nie zmieniałem proszku ani płynu do kąpieli. Brałem wapno, ale nie pomogło. Kupiłem alertec i po 3 dniach brania jakby przestało, nie mniej skóra głowy dalej swędzi.
Kolejna rzecz to wrażenie lekkiego drętwienia dużych palców u stóp i odczuwanie sztywności mięśni lewej łydki. Tutaj biorę magnez od 3 dni, to napięcie jakby ustępuje, nie mniej czuje podczas wysiłku jakby obecność "czegoś obcego" w łydce, takie dziwnie napięcie fragmentu łydki.
Zastanawiam się, czy mogą to być objawy...
Jeżeli to SM to stracę pracę która jednocześnie jest moją pasją i której podporządkowałem całe dotychczasowe życie. Będę mógł pogrzebać swoje marzenia, które mam od dziecka, a które staram się realizować. Od dłuższego czasu czytam o tej chorobie i zaczynam doceniać to, co do tej pory miałem na codzień, a na co człowiek normalnie nie zwraca uwagi bo uważa, że to normalne i mu się należy.
Nie wiem czy jestem chory, nie mniej, chciałbym wszystkim z SM przekazać wyrazy ogromnego szacunku, że przeciwstawiacie się temu schorzeniu. Wiele ostatnimi dniami się o nim dowiedziałem i przyznam, że zapewne jak większość ludzi, nie miałem pojęcia co tak naprawdę oznacza ta choroba. Jestem z Wami całym serduchem i nawet, jeśli okaże się, że nic złego mi nie jest, obiecuję, na tyle ile będzie mnie stać, włączyć się w pomoc cierpiącym na SM.
Trzymajcie się.